قرص فنازوپیریدین یا فنازومکس یک داروی مسکن است که از آن برای تسکین درد ، سوزش یا ناراحتیهای ناشی از عفونت یا التهاب مجاری ادراری استفاده میشود. این دارو آنتی بیوتیک نیست و بیماری عفونت دستگاه ادراری را درمان نمیکند. از این دارو برای مقاصد دیگری نیز ممکن است استفاده شود. در صورتی که در خصوص این دارو سوالی دارید میتوانید آن را پزشک یا داروساز خود مطرح کنید.
عفونت ادراری چیست؟
دستگاه ادراری ما از کلیهها، میزنای، مثانه و مجاری ادراری تشکیل شده است. به عفونتهای دستگاه ادراری، عفونت ادراری گفته میشود. عفونت ادراری مشکل بسیار شایعی است اما به طور کلی درمان آن آسان است. عفونت دستگاه ادراری تحتانی، یعنی قسمتهای پایینی دستگاه ادراری شایعتر است، که مجرای ادراری و مثانه را درگیر میکند. به عفونت و التهاب مجرای ادراری اورتریت، و به عفونت و التهاب مثانه سیستیت گفته میشود. عفونت کلیه پیونونفریت نامیده میشود، که نوعی عفونت دستگاه ادراری فوقانی است، زیرا کلیه بالاترین بخش دستگاه ادراری ماست. عفونت ادراری ممکن است به واسطه باکتری (شایعترین نوع عفونت) یا قارچ ایجاد شود. از جمله علائم عفونت ادراری تحتانی در مراحل اولیه موارد زیر را میتوان نام برد:
- احساس نیاز ناگهانی و شدید به دفع ادرار
- تکرر ادرار
- سوزش، احساس ناراحتی یا درد در هنگام دفع ادرار
- احساس عدم تخلیه کامل مثانه
- احساس فشار در شکم یا پایین کمر
- ادرار غلیظ یا ابر مانند – که ممکن است حاوی خون هم باشد
با پیشرفت عفونت، ممکن است علائم زیر هم پیش بیایند:
- تب
- احساس درد در یایین پهلوها، یعنی بخشی از پشت که کلیههای قرار گرفتهاند
- حالت تهوع و استفراغ
- خستگی
در افراد سالخورده ممکن است هیچ یک از این علائم بروز پیدا نکرده و یا آنقدر خفیف باشند که فرد به سختی متوجه آنها شود. اما یکی از علائم دیگر غفونت اداری که ممکن است در این گروه سنی بروز کند، احساس سردرگمی است. غالباً، اگر رفتار یک فرد مسن به طور ناگهانی تغییر کند، یکی از احتمالات آن است که فرد به عفونت ادراری مبتلا است که تشخیص داده نشده.
برای کاهش علائم عفونت ادراری، سوزش و تکرر ادرار قرص فنازومکس توصیه میشود. در صورت بهتر نشدن علائم با مصرف این دارو، حتما با پزشک برای درمانی جایگزین مشورت کنید. زمان مصرف این قرص، مزایا و معایب آن در ادامه توضیح داده شده است.
قبل از مصرف قرص فنازومکس
در صورت داشتن اختلالات زیر قبل از مصرف داروی فنازومکس با یک پزشک متخصص مشورت کنید:
- کمبود آنزیم گلوکز ۶ فسفات دهیدروژناز (G6PD)
- بیماری کلیوی
- واکنش غیرمعمول یا آلرژیک نسبت به داروی فنازومکس یا سایر داروها، غذاها، رنگها یا مواد نگهدارنده
- بارداری یا تصمیم به بارداری
- شیردهی
نحوه مصرف قرص فنازومکس
داروی فنازومکس را به صورت خوراکی و همراه با یک لیوان آب مصرف کنید. دستورالعملهای روی برچسب و نیز نسخه پزشک خود را رعایت کنید. این دارو را بعد از غذا میل کنید. مصرف دارو باید سر ساعت مقرر و با فاصلههای زمانی منظم باشد. بیشتر ازدفعات تعیین شده دارو را مصرف ننمایید. حتی اگر حالتان بهتر شد ، مصرف داروی خود را کم نکرده و یا زودتر از موعد قطع نکنید. به جز به توصیه پزشک مصرف داروی خود را متوقف نکنید.
در مورد استفاده از این دارو برای کودکان با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. در کودکان ممکن است لازم باشد مراقبتهای ویژهای انجام شود.
اور دوز (مصرف بیش از حد): اگر فکر میکنید داروی فنازومکس را بیش از حد مجاز مصرف کردهاید، با یک مرکز کنترل مسمویت یا اورژانس تماس بگیرید. توجه داشته باشید که این دارو فقط برای شما مناسب است. داروی خود را به دیگران ندهید.
اگر یک نوبت مصرف دارو را فرموش کردیم چه باید کرد؟
اگر یک دوز فنازومکس از دست داده اید، هرچه سریعتر آن را مصرف کنید. اگر تقریباً زمان مصرف دوز بعدی شماست، فقط دوز بعدی را مصرف کنید. و دوز از دست رفته را دیگر مصرف نکنید.
آیا این قرص عوارضی دارد؟
این دارو باعث میشود مایعات بدن قرمز رنگ شوند، که البته بی ضرر است و بعد از اتمام مصرف دارو برطرف میشود. فنازومکس رنگ ادرار را به نارنجی تیره یا قرمز تغییر میدهد که رنگ قرمز ممکن است باعث لک شدن لباسهایتان شود. اگر در حین مصرف دارو از لنزهای تماسی نرم استفاده میکنید، ممکن است لنزهاتان برای همیشه لک شوند. به همین خاطر بهتر است هنگام مصرف این دارو از لنز تماسی نرم استفاده نکنید. اگر مبتلا به دیابت هستید ممکن است این دارو باعث نتیجه مثبت کاذب در ازمایش قند ادرارتان شود. در صورت بروز عوارض جانبی زیر لازم است در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید:
- بروز واکنشهای آلرژیک مانند بثورات پوستی، خارش یا کهیر، تورم صورت، لبها و زبان
- آبی یا بنفش رنگ شدن پوست
- تنفس سخت
- تب
- کم شدن ادرار
- خونریزی غیرمعمول ، کبودی
- خستگی و ضعف غیرمعمول
- استفراغ
- زرد شدن سفیدی چشم یا پوست
نحوه نگهداری از این دارو
این دارو را دور از دسترس اطفال، در دمای اتاق ، بین 15 تا 30 درجه سانتیگراد (59 و 86 درجه فارنهایت) و دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. در صورت گذشتن تاریخ انقضا داروهایی که مصرف نشدهاند را دور بریزید.
توجه داشته باشید که آنچه در این نوشته مطالعه کردید، خلاصه است و ممکن است همه اطلاعاتی که لازم دارید را به شما ارائه ندهد. بنابراین اگر در مورد این دارو سؤالات دیگری دارید ، آنها را با پزشک یا دکتر داروساز خود مطرح کنید.